فالگیری

واااااااااااااااااااااااااای من از آبان چیزی ننوشتم!!! خدایی خودم باورم نمیشه؟ 

از خاطرات و گذشته های تلخ دیگه نمینویسم چون یادآوریشون اذیتم میکنه... 

بهتره که از امروز بگم... 

صبح تا ۸ خواب بودم؛ اما بازم گیج بودم فکر کنم بخاطر اونهمه توتی بود که دیروز خورده بودیم... جای همه خالی طبق هماهنگیایی که بهنام با دوست بابا کرده بود وقتی از دانشگاه برگشتم خونه رفتیم توت خوری و تا تاریک شدن هوا همونجا بودیم... 

خب میگفتم... وقتی صبح مبایلمو نگاه کردم چشم به یه اس ام اس افتاد... کلی ذوق کردم یکی برا اینکه اس ام اس ها بعد مدتها وصل شده بود و هم اینکه اون اس ام اس از طرف دوست عزیزی بود؛ کلی خوشحال شدم و روحیه گرفتم... 

بعد هم یه کم نرمش کردم و با مامان صبحانه خوردیم و بعد اومدم پای pc تا پروژه هامو انجام بدم... ساعتای 11 الهام اومد و گفت دلش میخواد بخنده، انرژیش زیاد شده و میخواد تخلیه کنه!!! 

بعد یه کم فکر کردیم و تصمیم گرفتیم رمال و فالگیر بشیم!!!! 

کلی آرایش غلیظ کردیمو و موهامونو سیخ سیخ کردیم و روبان زدیم، از این لباسهای ترک که جینگیل بینگیل زیاد داره پوشیدیمو هر چی النگو و گردنبند و انگشتر داشتیم به سر و گردنمون انداختیم!!!! میز گرده رو گداشتیم وسط حال و یه پارچه ساتن روش انداختیمو یه شمع بزرگ، یه تنگ آب که توش گلای مریمو ریخته بودیم، یه یک گل رز پرپر و کارتای تاروت رو روی میز گداشتیم... راستی قهوه هم درست کردیم... تو همین حال و هوا مامان هم اومد و کلی بهمون خندید!!! 

دیگه خلاصه کلی ادا و اصول درآوردیمو از هم عکس و فیلم گرفتیمو خندیدیم!!! 

ولی خداییش من هر نیتی میکردم آخرش عشقولانه میشد... به الهام گفتم یه کاسه ای زیر نیم کاسه ی این تاروته!!! 

بعد هم بهنام اومد کلی تعجب کرده بود و قرار شد عصر فال اونو هم ببینیم...  

---- 

خدایا از اینکه بعد مدتها این همه خندیدم ازت ممنونم... 

میدونم خیلی بهت مدیونم... چوب خطم پر شده مگه نه؟؟؟ 

خب دیگه این بنده گناهکارو که تو رو خیلی دوست داره خودت آفریدی... مرســـــــــــــــــی یه عالمه... 

----