مجاز نشدم...

اینم از نتایج... بالاخره اعلام شد. نتیجه مشابه همونی که تو خواب دیده بودم شد... مجاز نشدم... هم خوشحالم، هم ناراحت.

خوشحالم از این بابت که .....

و ناراحت از اینکه می تونست بهتر از این باشه. البته آزمون دوم نمرم خیلی بهتر از اولی بود، تقریبا دو برابر اما ظرفیت پذیرش خیلی کم بود......

اشکال نداره، تو خوابم هم مجاز نشده بودم اما ماجرا ادامه داشت. الان هم ناامید نیستم. به قول مامان حتما حکمت و قسمتی تو کار بوده.... منم که همیشه خدارو شکر کردم. الان هم میگم: خداوندا شکرت....

-----

امروز بعدازظهر رفتم سر خاک بابا. کنار سنگش روی زمین نشستم و کلی باهاش حرف زدمو درد دل کردم. احساس می کردم بابا مثل گذشته کنارم دراز کشیده و منم بهش تکیه کردمو دستشو گرفتم تو دستم و باهاش حرف می زنم. اونم جوابمو می داد. صداشو کاملا می شنیدم. حتی صدای نفساشو... گرمای وجودشو احساس می کردم. اگه الان اینجا بود، حتما بهم می گفت بی خیال بابا، شایدم می گفت بی خیال خانوم کایو. زندگی فقط 100 سال اولش سخته، بقیش آسونه...

الان به بودنش خیلی احتیاج دارم....

امروز بهش قول دادم... چندتا....

1-.........

2-.........

3-........

4-.........

5-.........

چند تا قول هم ازش گرفتم....

---------------

من اینک خسته از دنیای خاموش نبودنها، سیاهی ها و تنهایی،

به سوی معبد غم می سپارم راه

چه غمگین است این هستی،

و من در این شب تاریک

تهی از نور اخترها

به سوی کوره راهی می روم

کز حسرت و اندوه لبریز است!

من امشب باز تنهایم

و غم، این آشنای لحظه های سرد و تنهایی

غمگین و خسته از تکرار

به قلبم پنجه می ساید!

و امشب هم شبی تاریک و سرشار از نبودنها، سیاهی هاست!

--------

دلم نمی خواد این طوری می نوشتم. اما اگه اینجا هم این چیزا رو ننویسم جای دیگه ای پیدا نمی کنم. هم می دونم چمه، هم نمی دونم.... من پای همه چی وامیستم. تمام اشتباهاتم، کارام و قولام........